Rok wydania: 2020
Wydawnictwo: Instytut Literatury i Stowarzyszenie Pisarzy Polskich
Warszawa
ISBN: 978-83-938493-6-1
ISBN: 978-83-66359-86-4

Las jako poetyckie uniwersum? To wcale nie tak rzadkie w literaturze ostatnich lat. Wiersze Janusza Andrzejczaka róznież wpisują się w ten nurt, tyle że na własnych zasadach. Ta poezja czerpie pełnymi garściami z tradycji ballady, urzekając śpiewnością i gawędziarską sowbodą. Pcha ku tejmnicy i sprowadza na ziemię, bawi i przygnębia. Bo te wszystkie jasne polany i mroczne knieje w gruncie rzeczy noimy w sobie.

  Andrzej Appel

Sosny rosną ku Niebiu. Przedziwnia.
Puszcza utkana jest wiatrem i mgłą. Łagodnia.
Żurawie odlatują i przylatują. Ulotnia.
Drogi i bezdroża. Powłóczystość.
Las jest żywiołem. Wzruszająca miłość, głębia, muzyka i cierpienie. Tajemnia.
Oto poeta, malarz – Janusz Andrzejczak.

Jerzy Binkowski

A jeśli…

A jeśli domku
nie uda się nam odszukać
nie będziemy się smucić
odszukamy ptaka
co kuka
a on
do gniazda nas czyjegoś
podrzuci

Słońce się będzie żółcić
las zielenić
niebo niebieścić
i wytchniemy z siebie jedno tylko słowo
wreszcie

I wówczas
w jednej sosnowej dłubance
podryfujemy leśnym strumieniem
po lasu krańce

A tam
będzie słoneczna polana
Kanaan
ostatnia życia zwrotka
Tam będzie spotkanie
z kochanymi za mało
i z tymi
z którymi nie dane się było
spotkać

Janusz Andrzejczak