Nad jaskierną łąką
od świerków, od buków
leci para kruków.
Trwoga, wielka trwoga
zadziwił się zając
jaki cień rzucają
Od hałasu w słuchach
do wichru w futerku
trwoga, wielka trwoga
od buków do świerków
Ale czyj to odgłos
echem Świt wysławia?
To znikąd i z wszędzie
Tchnie klangor żurawia
Janusz Andrzejczak
Jesteś dziecię dopóki dostrzegasz motylka na kwiecie dopóki pieska po łebku czule głaszczesz i za barwnym ptaszkiem masz chęć na…
Ciężko rozpoznać co śnieg, co brzoza. Renifery w biegu tumany śniegu sanie na płozach. I byle szybko byle najprędzej,…
Moje miasto znów jak kiedyś ciche i znów na ciemność poluje latarnia Urzędowo zamknięto – pychę …
Będę tam jeździł, daleeeko, nawet – da Bóg – i co dnia. Dla samej w sobie drogi, a na jej…
Ślepną w dziupli oczy uszy w dziupli głuchną jak dobrze mi w dziupli ułożyć się w próchno O, pokorna…
Niechaj wiersz ten garść próchna ku koronom wzniesie i w prześwicie ożyje jak roje motyli. Nic nie jest tym, na…
